ponosska.sk

stala tam medzi nimi, pozerala raz na jedneho, raz na druheho. nevedela vyriesit tuto dillemu. o drogach uz pocula od roznych ludi no kazdy vravel nieco ine. sestra a mama ze su zle ze jej znicia zivot alebo ju zabiju, kamarati ze su uzasne, ze zabudne na vsetko zle, ze sa bude citit uzasne. zobrala si od kamarata jednu ihlu. Rozmyslala.. nakoniec vsak zvitazila snaha o vylepsenie svojho smutneho zivota. pichla si ju, predsalen nechcela zaostavat za kamaratmi, ved oni sa maju tak fajn- tak preco by nemohla aj ona? na chvilku sa jej zazdalo ze mali pravdu priatelia, bolo jej naozaj krasne. no potom jej zacalo byt zle zacalo ju boliet brucho, zatocila sa jej hlava... chcela ujst no nemala ako a nemala sily... nevladala... padla na zem. v tom isiel okolo jej chlapec. ked ju uvidel ako tam bezvladne lezi na zemi pribehol okamzite k nej. kamarati zbabelo utiekli. neslo im o kamaratsvo ale o peniaze. boli to obycajni chudaci. no jej chlapca to netrapilo. jedine co ho zaujmalo bolo ako ju zachranit. zavolal sanitku a cakal kym prisli pobozkal ju na celo a pomohol zachranarom nalozit na nositka a do sanitky. ako tak cakal v nemocnici, pocitil nadej. este ju mozno zachrania! urcite! musia! vravel si sam pre seba. Cakal... bolo to mozno par minut ale jemu sa to zdalo ako vecnost. konecne prisiel doktor. povedal, ze robili co mohli... pohreb mala nadherny, no to jej nepomoze, uz nic ju nevrati. uz odisla naveky a to hlavne koli vlastnej hluposti a naivity...